ఎందుకో ఆ పున్నమి చంద్రుని కంత విచ్చుబాటు ,
వొళ్లు తెలియనంతగా పరవశిస్తున్నాడు .
వొళ్లు తెలియనంతగా పరవశిస్తున్నాడు .
ఏమా మలయ సమీర మంద గమన మదం ,
పూదోటల పరిమళాలతో దొంతర దొంతరలుగా,
యేటి నీటి తుంపరలు వెదజల్లు చున్నాడు .
ఎంత నిగారింపు ఈ తట సైకతానికి ,
పసిడి మిసిమి మిస మిసల హొయలు పోతోంది .
-----------
కతమేమిటో కళ్లకు కట్టినట్లు కనబడుతూనే ఉంది ,
కలువ కనుల అలల కళల జల వాహినికి .
కను
కలువలు విచ్చి మరీ చూస్తోంది ,
కాసేపైనా రెప్పలార్పకుండా .
-----------
ఆ యమునా తట సైకత శయనంలో
పున్నమి వెన్నెల జిలుగు వెలుగులలో
ఆ ప్రణయిని
ఎంత సేపట్నించి
తన్మయత్వంతో
ఆ సమ్మోహన రూపసిని చూస్తోందో
ఆ చూపులు అనిమేషాలై
అమృతత్వాన్ని సంతరించుకున్నట్లున్నవి .
----------
ఎంత సేపు ఆ లీలా మానుష
మనోహర రూపాన్ని చూస్తోందో
ఆ ప్రేమ మయి
మంత్ర ముగ్ధ చిత్తరువై కన్పిస్తోంది .
ఆ నవ మోహనాంగి
ఆ మోహనాకారుని
పరిష్వంగం కోసం
పరితపిస్తున్నట్లు కన్పిస్తోంది .
నుదురు ముద్దాడింది
కనురెప్పలకు పెదాలద్దింది
చిరునగవు చికురాన్ని చుంబించింది
అధరాలకు అధరాల మధువు లందించింది
గళసీమకు కరకమలాలు కీలించింది
ఎద శయ్యపై సేదతీరింది
----------
ఒకరి కొకరుగా
ఇద్దరొకరుగా
ఒకే ఒకరుగా
ఆ రూపం సమ్మోహనం
ఆ తేజం మనోహరం
ఆ వదనం మధురం
ఆ నయనం మధురం
ఆ హసితం మధురం
ఆ ప్రేమ మధురాతి మధురం .
అదే రాధా మాధవం .
జగతికి -
అదే తొలి ప్రేమ కావ్యం .
-----------
ఆ ప్రేమ కావ్య సాక్షిగా
ఆ యమునా శ్రోతస్విని
ఆనంద డోలికలలో ఊగుతూ
నిరంతరాయంగా
కొనసాగుతూనే ఉంది .
